Het verschil tussenType TPU-polyetherEnpolyester soort
TPU kan worden onderverdeeld in twee typen: polyethertype en polyestertype. Afhankelijk van de verschillende vereisten van producttoepassingen moeten verschillende soorten TPU's worden geselecteerd. Als de vereisten voor hydrolysebestendigheid bijvoorbeeld relatief hoog zijn, is TPU van het polyethertype geschikter dan TPU van het polyestertype.
Laten we het vandaag dus hebben over de verschillen tussenpolyethertype TPUEnpolyestertype TPU, en hoe zijn ze te onderscheiden? Hieronder worden vier aspecten uitgewerkt: verschillen in grondstoffen, structurele verschillen, prestatievergelijkingen en identificatiemethoden.
1, Verschillen in grondstoffen
Ik geloof dat veel mensen het concept van thermoplastische elastomeren kennen, die als structureel kenmerk zowel zachte als harde segmenten bevatten om flexibiliteit en stijfheid aan het materiaal te geven.
TPU heeft ook zowel zachte als harde ketensegmenten, en het verschil tussen TPU van het polyethertype en TPU van het polyestertype ligt in het verschil in zachte ketensegmenten. We kunnen het verschil zien met de grondstoffen.
Polyethertype TPU: 4-4'-difenylmethaandiisocyanaat (MDI), polytetrahydrofuran (PTMEG), 1,4-butaandiol (BDO), met een dosering van ongeveer 40% voor MDI, 40% voor PTMEG en 20% voor BDO.
Polyestertype TPU: 4-4'- difenylmethaandiisocyanaat (MDI), 1,4-butaandiol (BDO), adipinezuur (AA), waarbij MDI ongeveer 40% voor zijn rekening neemt, AA ongeveer 35% en BDO ongeveer 35% 25%.
We kunnen zien dat de grondstof voor het zachte ketensegment van het polyethertype TPU polytetrahydrofuran (PTMEG) is; De grondstof voor zachte ketensegmenten van het polyestertype TPU is adipinezuur (AA), waarbij adipinezuur reageert met butaandiol om polybutyleenadipaatester te vormen als het zachte ketensegment.
2. Structurele verschillen
De moleculaire keten van TPU heeft een lineaire blokstructuur van het (AB) n-type, waarbij A een polyester of polyether met hoog molecuulgewicht (1000-6000) is, B in het algemeen butaandiol is en de chemische structuur tussen de AB-ketensegmenten diisocyanaat is.
Volgens de verschillende structuren van A kan TPU worden onderverdeeld in polyestertype, polyethertype, polycaprolactontype, polycarbonaattype, enz. De meest voorkomende typen zijn polyethertype TPU en polyestertype TPU.
Uit de bovenstaande figuur kunnen we zien dat de totale moleculaire ketens van polyethertype TPU en polyestertype TPU beide lineaire structuren zijn, waarbij het belangrijkste verschil is of het zachte ketensegment een polyetherpolyol of een polyesterpolyol is.
3. Prestatievergelijking
Polyetherpolyolen zijn alcoholpolymeren of oligomeren met etherbindingen en hydroxylgroepen aan de eindgroepen van de moleculaire hoofdketenstructuur. Vanwege de lage cohesie-energie van etherbindingen in de structuur en het gemak van rotatie.
Daarom heeft polyether TPU een uitstekende flexibiliteit bij lage temperaturen, hydrolysebestendigheid, schimmelbestendigheid, UV-bestendigheid, enz. Het product voelt goed aan, maar de afpelsterkte en breuksterkte zijn relatief slecht.
De estergroepen met sterke covalente bindingsenergie in polyesterpolyolen kunnen waterstofbruggen vormen met harde ketensegmenten, die dienen als elastische verknopingspunten. Polyester is echter gevoelig voor breuk als gevolg van de invasie van watermoleculen, en het zuur dat door hydrolyse wordt gegenereerd, kan de hydrolyse van polyester verder katalyseren.
Daarom heeft polyester TPU uitstekende mechanische eigenschappen, slijtvastheid, scheurweerstand, chemische corrosieweerstand, hoge temperatuurbestendigheid en gemakkelijke verwerking, maar slechte hydrolyseweerstand.
4, Identificatiemethode
Wat betreft welke TPU beter te gebruiken is, kan alleen maar worden gezegd dat de selectie gebaseerd moet zijn op de fysieke vereisten van het product. Gebruik polyester TPU om goede mechanische eigenschappen te verkrijgen; Als rekening wordt gehouden met de kosten, dichtheid en productgebruiksomgeving, zoals het maken van wateramusementproducten, is polyether TPU geschikter.
Bij het kiezen of per ongeluk vermengen van twee soorten TPU's hebben ze echter geen significant verschil in uiterlijk. Dus hoe moeten we ze onderscheiden?
Er zijn eigenlijk veel methoden, zoals chemische colorimetrie, gaschromatografie-massaspectrometrie (GCMS), midden-infraroodspectroscopie, enz. Deze methoden vereisen echter hoge technische eisen en duren lang.
Bestaat er een relatief eenvoudige en snelle identificatiemethode? Het antwoord is ja, bijvoorbeeld de dichtheidsvergelijkingsmethode.
Voor deze methode is slechts één dichtheidstester nodig. Als we een zeer nauwkeurige rubberdichtheidsmeter als voorbeeld nemen, zijn de meetstappen:
Plaats het product in de meettafel, geef het gewicht van het product weer en druk op Enter om het te onthouden.
Plaats het product in water om de dichtheidswaarde weer te geven.
Het gehele meetproces duurt ongeveer 5 seconden en kan vervolgens worden onderscheiden op basis van het principe dat de dichtheid van TPU van het polyestertype hoger is dan die van TPU van het polyethertype. Het specifieke dichtheidsbereik is: polyethertype TPU -1,13-1,18 g/cm3; Polyester-TPU -1,18-1,22 g/cm3. Met deze methode kan snel onderscheid worden gemaakt tussen het TPU-polyestertype en het polyethertype.
Posttijd: 03-jun-2024